Freud nakreślił nowe mapy umysłu i rozszerzył ich rozumienie, uwzględniając obszar nieświadomy. Klein podjęła próbę poznania emocjonalnego życia niemowląt. Pisząc tę książkę, starałam się pójść za wskazówką Biona, który twierdził, iż znana nam psychoanaliza to jedynie pasek na skórze tygrysa albo narzędzie tak prymitywne jak laska niewidomego, która do jakiegoś stopnia poszerza jego pole percepcji, ale nadal pozostawia go błądzącego w mroku. Koncepcje Biona wniosły coś więcej niż dodanie kolejnego paska na skórze tygrysa. Autorowi temu zawdzięczamy – oprócz innych rzeczy – dociekania psychoanalityczne nad funkcjami myślenia i możliwość ich poznania oraz sformułowaną pod koniec życia tezę, iż leczenie psychoanalityczne polega nie tylko na poznawaniu siebie, ale także na rozwoju umysłu, co oznacza stawanie się sobą, stawanie się jednym ze sobą.
