Po namyśle (wyd. 2)

Książka niniejsza stwarza unikalną okazję do spotkania z „wczesnym” i „późnym” Bionem oraz zapoznania się z jego własnymi refleksjami na ten temat. Umożliwia, w połączeniu z innymi pracami, śledzenie „ewolucyjnej zmiany” jego poglądów. […] Częścią tego intrygującego procesu jest również „Komentarz”, w którym Bion omawia relację między przeszłymi doświadczeniami będącymi bazą do tekstów artykułów i wymiarami odnoszącymi się do doświadczeń obecnych.

Dzięki tej książce możemy spojrzeć na pracę kliniczną Biona, choć tylko w formie ograniczonej, i choć on sam zastrzega – szczegółowo dyskutując to zagadnienie w „Komentarzu” – że opisy kliniczne nigdy nie są wiarygodne, w tym sensie, iż zawsze stanowią przekształcenia rzeczywistych wydarzeń zachodzących w trakcie sesji.

[…] Ale nawet z tymi zastrzeżeniami artykuły zawarte w książce Po namyśle ukazują Biona jako wnikliwego klinicystę. Nie sposób nie uznać w nim psychoanalityka, który posiada wyjątkową umiejętność kontaktu z psychotyczną częścią pacjenta i który jednocześnie nie poddaje się wpływowi psychotycznego funkcjonowania, zachowując zdolność do „uwagi i interpretacji”.

Michał Łapiński (ze Wstępu do wydania polskiego)