Opowieść Dziewczynki w habicie w książce Stelli Veritas-Amare, zgodnie z podtytułem - Uzdrawianie wewnętrznego dziecka - jest tekstem terapeutycznym: jeśli chcesz się poczuć lepiej - pisz! A jednocześnie jest apelem, manifestem, błaganiem o pomoc, jak list w butelce wrzucony do wielkiego oceanu przez zdesperowanego rozbitka. Jest też relacją o wieloletnim przymuszaniu się do milczenia, posłuszeństwa, do gry zatytułowanej ,,U mnie wszystko w porządku". Dużo tych ,,jednocześnie": autorka praktykuje na własnym ciele i duszy doświadczanie paradoksów.
W tej samej chwili ogarniają ją: miłość i nienawiść, czułość i lodowate zimno, błogość modlitwy i obrzydzenie, współczucie i pogarda, radość i strach. . . Wyrażenie ,,ogarnia ją", jest przy tym zbyt łagodne, nie oddaje tego wrzenia ciała i duszy, tego miotania się, warowania oko w oko z wrogiem, któremu na imię ,,chaos przeciwieństw".
