Praca dotyczy metody badania choroby psychicznej i konfrontuje wyjaśnienie z rozumieniem. Konfrontacja ta wykazuje ograniczoność wyjaśniania w rozpoznawaniu zaburzeń psychicznych i bezużyteczność tej metody jako wyłącznego sposobu badania choroby psychicznej. Epistemologia zaangażowana w wykładni Andrzeja Kapusty prezentuje taki model teoriopoznawczy, który rekonstruuje normalny (codzienny) sposób ludzkiego rozumienia siebie, innych i świata i wskazuje warunki poczucia realności świata, doznawania siebie i relacji interpersonalnych.
