vis-a-vis Etiuda Geniusz i obłąkanie - Lombroso Cesare

Gdzie leży granica między szaleństwem, a geniuszem. Czy ludzie wybitni mają większe skłonności do chorób psychicznych$729 Czy przekraczanie tabu to objawy geniuszu czy szaleństwa$730 Dlaczego wybitni twórcy tak często miewają swoje natręctwa, swoje skłonności do alkoholu, hazardu, seksu itp$731

Na te i nie tylko te pytania próbuje odpowiedzieć włoski psycholog, psychiatra, antropolog i w zasadzie jeden z pierwszych kryminologów Cesare Lombroso w swojej klasycznej pracy ,,Geniusz i obłąkanie". I choć wiele elementów teorii włoskiego naukowca zostało już obalonych - choćby teza o istnieniu współzależności wyglądu i skłonności patologicznych, przestępczych, czy też teorię o dziedziczności cech przestępczych. Według  Lombroso przestępca to odmienny typ biologiczny. O tym, czy człowiek stanie się przestępcą decydują przede wszystkim cechy antropologiczne, a także osobowościowe.

Przestępcy dzielą się na tych, którzy:

• są nimi od urodzenia (2/3 wszystkich przestępców),
• przestępcy z namiętności,
• przestępcy z nawyku (ich rodzice byli przestępcami),
• pseudo-przestępcy (przypadkowi),
• kryminoloidzi (podatni na przestępstwo).

I choć jak pisaliśmy te teorie są już obecnie uznawane za przestarzałe to jednak ,,Geniusz i obłąkanie" to nie tylko rozprawa kryminologiczna, w tej pracy bowiem autor koncentruje się nie na przestępcach, a na ludziach wybitnych i w tej części praca ta wydaje się ciągle aktualna.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.