W przeciwieństwie do mechaniki Newtona, elektrodynamiki Maxwella czy teorii względności Einsteina teoria kwantowa nie została stworzona ani nawet ostatecznie uporządkowana przez jedną osobę. Dziedzina ta zachowała do dziś niektóre blizny ze swojej radosnej, ale i traumatycznej młodości. Nie istnieje ogólny konsensus co do jej podstawowych zasad, co do tego, jak należy jej nauczać, ani co tak naprawdę ,,oznacza". Każdy kompetentny fizyk może ,,zajmować się" mechaniką kwantową, jednak historie, które opowiadamy o tym, co robimy, są tak różne jak opowieści o Szeherezadzie i prawie tak samo nieprawdopodobne. Niels Bohr powiedział:
,,Jeśli nie jesteś zdezorientowany fizyką kwantową, to tak naprawdę jej nie rozumiesz". Richard Feynman zauważył: ,,Myślę, że mogę śmiało powiedzieć, że nikt nie rozumie mechaniki kwantowej". Teoria kwantowa jest nie tylko bogata koncepcyjnie, ale również trudna technicznie, a dokładnych rozwiązań wszystkich, najczęściej sztucznych przykładów z podręczników jest niewiele. Z tego powodu niezbędne jest opracowanie specjalnych technik podejścia do bardziej realistycznych problemów.
W związku z tym książka ta została podzielona na dwie części 2. Część I obejmuje podstawowy teoretyczne, w części II zawarto zaś zbiór schematów aproksymacji z przykładowymi zastosowaniami. Na pierwszy rzut oka ta książka może wydawać się zaskakująco mocno nasączona matematyką. Pojawiają się w niej wielomiany Legendre'a, Hermite'a i Laguerre'a, harmoniki sferyczne, funkcje Bessela, Neumanna i Hankela, funkcje Airy'ego, a nawet funkcja zeta Riemanna, nie wspominając o transformacjach Fouriera, przestrzeniach Hilberta, operatorach hermitowskich oraz współczynnikach Clebscha-Gordana. Czy wszystko to jest tak naprawdę niezbędne$428 Być może nie, jednak fizyka jest jak stolarstwo.
Użycie odpowiedniego narzędzia sprawia, że praca jest łatwiejsza.
