Książka Sabiny Pawlas-Czyż pt. "Społeczna rzeczywistość choroby nowotworowej w rodzinie" otwiera nową serię wydawniczą zatytułowaną: "ZDROWIE - CHOROBA. SPOŁECZEŃSTWO - WSPARCIE. Od edukacji zdrowotnej do opieki u kresu życia".
Zawartość książki dobrze precyzuje jej podtytuł: "Profesjonalna praca socjalna w obszarze wsparcia nieformalnych opiekunów osoby chorej onkologicznie. Przyczynek do refleksji nad onkologiczną pracą socjalną". Zarazem wskazuje on na interdyscyplinarność podejścia, jakie przyjęła Autorka dla naświetlenia tytułowych kwestii. Nadaje to książce szczególną pozycję w zasobach literatury, skłaniając do zainteresowania się nią reprezentantów wielu subdyscyplin naukowych i specjalistów z różnych dziedzin praktyki (od medycyny do pracy socjalnej).
Zauważa to także recenzent wydawniczy książki profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu ks. dr hab. Piotr Krakowiak, pisząc: "Do sięgnięcia po tę publikację zachęcam wszystkich praktyków opieki zdrowotnej i pomocy społecznej, w tym szczególnie managerów i osoby odpowiedzialne za zmiany systemowe. To cenne źródło wiedzy dla pedagogów społecznych, socjologów, pracowników socjalnych, przedstawicieli profesji opiekuńczych i studentów tych dyscyplin. Praca socjalna powinna mieć w naszym kraju swoje kliniczne oblicze i stałe miejsce w zespołowej opiece instytucjonalnej i domowej".
Zarazem Recenzent akcentuje, że "praca socjalna w obliczu choroby zagrażającej życiu jawi się jako działanie o potencjale wspierającym traumatyczne doświadczenia rodziny osoby chorej. Zgadzam się z Autorką, iż onkologiczna praca socjalna, jako rodzaj klinicznej pracy socjalnej, jest nam bardzo potrzebna, zwłaszcza wobec rosnącej liczby osób niesamodzielnych i przewlekle chorych w domach, będących pod opieką swoich bliskich". Stąd też zapewne książka zainteresuje także członków rodzin sprawujących opiekę nad swoimi bliskimi dotkniętymi chorobą nowotworową. Jak ujmuje to Autorka, przyświecające pracy nad książką cele dotyczyły" diady, obejmującej osobę chorą onkologicznie i jej głównego opiekuna rodzinnego. Poprzez zwrócenie uwagi na ogrom wyzwań, nie tylko natury medycznej, a głównie psychospołecznej w konfrontacji z chorobą onkologiczną, zamierzeniem autorki stało się pobudzenie do refleksji nad konsekwencjami choroby onkologicznej, stającej się obciążeniem dla osoby chorej, ale i poważnym wyzwaniem dla osób choremu najbliższych.
Choroba ze względu na więzi emocjonalne w rodzinie oraz fakt, że proces leczenia w znacznej mierze przebiega w sferze domowej, staje się chorobą dotykającą całą rodzinę. Kwestią zasadniczą jest zagadnienie potencjału opiekuńczego nieformalnych opiekunów i czynników wzmacniających ich w pełnionych rolach. Wiadomo, że stanowią główne ogniwo najbardziej wydolnego, długotrwałego oraz najbardziej ekonomicznego systemu pomocy. W ochronie przed wyczerpaniem jego sił, a w konsekwencji przed zaprzestaniem realizowania roli opiekuńczej uczestniczyć może nowoczesna, wzmacniająca praca socjalna".
