Naprawa tynków

Temat naprawy tynków w ujęciu łączącym aspekty konserwatorskie i budowlane, z uwzględnieniem współczesnych metod diagnostyki, nie doczekał się dotychczas szerszej monografii lub podręcznika. Analiza efektów ingerencji w tkankę historyczną i jej otoczenie wskazuje, że w tym przypadku podejście czysto inżynierskie nie wystarcza - konieczne jest również uwzględnienie specyfiki konserwatorskiej. Prezentowane w literaturze technicznej nowe rozwiązania w zdecydowanej większości koncentrują się na wartościach technicznych budynków, marginalizując aspekty estetyczne, artystyczne i konserwatorskie. Biorąc pod uwagę fakt, że priorytetowym celem działań konserwatorskich powinno być zachowanie autentycznej substancji zabytkowej dla przyszłych pokoleń, rozpatrywanie tej problematyki wyłącznie pod kątem wartości utylitarnych nie zawsze jest słuszne. Ingerencja w materię warstwy epidermicznej pojedynczych dzieł i zespołów architektury - historycznych lub innych, ściśle z nimi powiązanych - będzie obejmować działania konserwatorskie lub budowlane o różnym zakresie.

Należałoby zatem ustalić, które obiekty mogą być przedmiotem ingerencji i jakim zabiegom należy je poddawać. Jednocześnie - mając świadomość nieuchronności naturalnych procesów starzeniowych, jakim podlega materia, oraz biorąc pod uwagę możliwości finansowe - powinno się określić zakres działań mających na celu przekazanie przyszłym pokoleniom jak największej części dziedzictwa przeszłości. Chodzi więc o próbę stworzenia metody postępowania, uwzględniającej szeroko pojęte działania konserwatorskie i inżynierskie zmierzające do zachowania historycznej spuścizny. Książka porusza temat naprawy tynków w ujęciu łączącym aspekty budowlane i konserwatorskie. Zawiera przegląd zarówno tradycyjnych, jak i nowatorskich metod, technologii oraz systemów naprawy uszkodzeń tynków, zwłaszcza spowodowanych destrukcyjnym działaniem wilgoci i zarysowaniami.

Szczególną uwagę autor zwraca na poprawną diagnozę uszkodzeń oraz konieczność stosowania kontroli powykonawczych. Prezentowane informacje oparł na krajowych normach oraz instrukcjach WTA. Wykorzystał także badania ITB.