Słownik ten jest słownikiem ogólnym, jednojęzycznym, rejestrującym słownictwo używane w najnowszej polszczyźnie. Obejmuje różne warstwy słownictwa: wyrazy wspólne wszystkim odmianom polszczyzny, słownictwo potoczne, środowiskowe oraz najbardziej rozpowszechnione wyrazy specjalistyczne, mianowicie te, z którymi niefachowiec może się zetknąć w prasie, tekstach popularnonaukowych i po części w podręcznikach szkolnych. Duży nacisk położono w słowniku na rejestrację słownictwa nowego, które weszło do polszczyzny w latach 1989–1995: najnowszych zapożyczeń, kalk semantycznych, neologizmów słowotwórczych, upowszechniających się wyrazów potocznych i środowiskowych.
Niektóre z nich wyszły już z użycia, np. komórkowiec ‘telefon komórkowy’, inne są nadal powszechnie używane, np. billboard. W nowszych wydaniach (por. zwłaszcza 2001 r.) uzupełniono słownik o nowe, najczęściej używane wyrazy.
