Pełnokolorowy, obszerny przewodnik trekkingowy po zachodniej części Dolomitów. Przewodnik dla turystów po Dolomitach - niezwykle malowniczych górach, dobrze znanych Polakom z wypadów na narty, ale także coraz częściej - z letnich górskich wędrówek słynnymi via ferratami. Jedyny przewodnikiem po tym regionie wydany po polsku. Szczegółowe opisy dróg górskich, z uwzględnieniem czasów ich przejść i trudności, jakie mogą stwarzać. Autor opisuje też niespodzianki jakie można spotkać na szlaku i podaje wskazówki jak ich uniknąć.
Pisze nie tylko o walorach przyrodniczych Dolomitów, ale i historycznych. Trasy ilustrowane są przejrzystymi, schematami i mapami graniowymi. Informacje praktyczne, przede wszystkim dane dotyczące schronisk. Nie brakuje ciekawostek krajoznawczych i osobistych komentarzy autora, który wiele z opisywanych tras przeszedł osobiście! Opisane szlaki w zachodniej części Dolomitów: Val Badia, Val d'Eores, Val di Funes, Val Gardena Wysoczyzna Fie Castelrotto, hala Alpe di Siusi Val di Tires, Val d'Ega, Val di Fiemme, Val di Fassa Pomiędzy Marmoladą a Palą, wokół Grupy Pala, Val Cordevole Pala Grupa Marmolady Grupa Latemar Grupa Catinaccio Grupa Sciliar Grupa Sorapiss Grupa Sassolungo Grupy Puez, Odle i Putia Sella Col di Lana.
Via ferrata - z tym określeniem Czytelnik spotyka się co chwila na kartach przewodnika. Samo wyrażenie przyjęło się już na dobre w turystycznym języku polskim. Via ferrata oznacza w języku włoskim dosłownie "drogę (ścieżkę) żelazną". Określenie w języku niemieckim Klettersteig odwołuje się do pojęcia "ścieżki wspinaczkowej". Pierwsze skojarzenie, jakie może się narzucać turyście tatrzańskiemu to Orla Perć i inne drogi w Tatrach zaopatrzone w "żelastwo".
Ale via ferraty różnią się od tego modelu wyznaczania i ubezpieczania drogi przez teren skalny. Podstawowe różnice dotyczą techniki wspinaczki, możliwości asekuracji oraz wynikają z faktu, że via ferraty mogą prowadzić drogami o nieporównywalnie większym stopniu trudności i większej ekspozycji niż drogi tatrzańskie.
