Shakespeare od mlodych lat interesowal sie starozytnoscia; poswiecil jej siedem tragedii. Mitologie i dzieje antycznej Grecji uczynil podglebiem "Troilusa i Kresydy", "Peryklesa" i "Tymona Atenczyka". Historia starozytnego Rzymu stanowi kanwe "Juliusza Cezara", "Antoniusza i Kleopatre", "Koriolana" i "Tytusa Andronikusa". Niniejsza dwutomowa edycja prezentuje tragedie rzymskie (jak tu umownie je nazywamy) w nowym przekladzie Antoniego Libery, ktory wczesniej oglosil w PIW przeklad kompletu tragedii Sofoklesa (2018) i wyboru dramatow Racine'a (2019).
Tragedie rzymskie oparte sa w znacznej mierze na Zywotach slawnych mezow Plutarcha, ktore Shakespeare czytal w angielskim przekladzie Thomasa Northa. "Juliusz Cezar" i "Antoniusz i Kleopatra" dotycza czasow schylku republiki (44-30 p.n.e.), Koriolan - jej poczatkow (507-493 p.n.e.), a "Tytus Andronikus" - schylku cesarstwa (o czasie nieokreslonym).
Antoni Libera wypracowujac lekcje przekladu dziel Shakespeare'a, wykorzystuje swoje doswiadczenie jako rezysera i tworzy ja z mysla przede wszystkim o aktorach i srodowisku teatralnym. Za cel stawia sobie klarownosc, plynnosc i wyrazista rytmike (unikanie przerzutni), czasem za cene uproszczenia wyszukanej metaforyki lub rezygnacji z barkowej sztukaterii. Mowi sie tego Shakespeare'a, jakby byl napisany po polsku, a nie chocby i najwierniej odtworzony w polszczyznie.
