Uwodząca melodia zdań Marii Konopnickiej niesie w sobie kilka emocjonalnych tonów. Najważniejszy z nich to tak charakterystyczny ludowy zaśpiew - domena pełnego głosu. Inny ton można nazwać parnasistowskim. Wyróżnia go ostry dźwiękowy rysunek wersów biorący inspirację z Sonetów krymskich Mickiewicza. Niezbywalnym składnikiem ogromnej orkiestry tonów były w poezji Konopnickiej sceptycyzm ironia sarkazm gorycz.
- To już prawie zapowiedź poetyki ściągniętego gardła.
Kilka razy Konopnicka staje się niespodziewanie sowizdrzalska. Wszystko to tworzy z poezji Marii Konopnickiej niezwykle bogaty wciągający koncert. Po wielu latach obojętności bądźmy jego wdzięcznymi słuchaczami. Piotr MatywieckiBiuro Literackie 2010, ISBN: 978-83-62006-26-7, 160x235, 106 s.
, oprawa miękka. . .
