Czasowniki

Słowa w wierszach Pandelisa Boukalasa nie są jedynie materiałem do tworzenia krajobrazu poetyckiego. Poeta, niejako odzierając je z pierwszego rzucającego się w oczy znaczenia i sięgając do ich pierwotnych sensów, wydobywa na światło ukrytą w nich pradawną etymologię, odkrywa ich esencję. Traktuje je jako niezależne byty stanowiące nieodłączną część ludzkiego istnienia. Tytułowe czasowniki - rimata - odsyłają do pierwotnego znaczenia tego wyrazu, który niegdyś oznaczał wszystko to, co wypowiedziane. Świadomy mocy kreacyjnej słów, Pandelis Boukalas rzuca wyzwanie czasowi, śmierci, pustce, chorobie i kruchości istnienia.

Słowa stają się narzędziem ratunku, orężem, za którego pomocą stara się oszukać próżnię, szydząc ze śmierci i sprawiając, że staje się ona zaledwie igraszką słowną. Jest on jednak świadomy kruchości słów, ich ułomności w wyrażaniu niewyrażalnego, w oddawaniu pełnej gamy barw i odcieni uczuć, a zwłaszcza przenikającej cały ten tom miłości. Mają jednak słowa w Czasownikach wymiar jak najbardziej ziemski - stają się bowiem przepustką do wolności, paszportem do świata ludzi podobnych, kartą przetargową dającą człowiekowi z zewnątrz, obcemu, choćby pozorne poczucie bezpieczeństwa, pozwalając mu poczuć się częścią grupy osób mówiących tym samym językiem.