Forma Zmowy

Zmowy$411 to przenikanie się czasów, ich dialog i zarazem agon. Wznawiane wciąż wojny i efemeryczne pokoje. To negocjacje, zawierane na moment porozumienia i rodzące się z nich kolejne nieporozumienia. Hipotezy integracji i dowody obcości. $412Zmowy$413 pochodzą oczywiście $414 jak zauważa poetka w autokomentarzu $415 $416z mowy$417, ale mają również znaczenie $418spisku$419, który z kolei kojarzy się dodatkowo ze $420spisem$421, czyli inwentarzem.

Ten ostatni może oznaczać żmudny proces porządkowania pamięci. Kolejne części finałowego cyklu wierszy stanowią próbę specyfikacji zawartych sojuszy. Zmawiają się: $422liść ze mną$423, $424świerszcz ze świerszczem$425, $426koty z kosami$427, $428wietrzne z wiecznym$429, $430ziemia z niebem$431. Chodzi więc o związki heterogeniczne i zawierane wszechstronnie:

między elementami świata zewnętrznego a świadomością i nieświadomością; raz na zasadzie tautologii, kiedy indziej przyległości lub podobieństwa, komplementarnego dopełniania, wreszcie $432 swawolnego kalamburu. Wyliczenie pomija jednak to co najważniejsze: integrację świata wewnętrznego, uznanego tu już za scalone $433ja$434, które wcześniej poddane zostało wielokrotnej i żmudnej rekonstrukcji ze strzępów pamięci odzyskiwanej w dalekich wyprawach do źródeł czasu. Główna $435zmowa$436 odbywa się zatem pomiędzy teraźniejszością a przeszłością podmiotu. Przeciw rozproszeniu i przemijaniu.