W życiu piękne są tylko te chwile, które przeżywamy naprawdę, które później, nawet po latach, zapamiętujemy jako wyjątkowe. Próbujemy je odtworzyć, zatrzymać, być może przytulić do naszej tęskniącej pamięci. Ale nie może być inaczej, zwłaszcza w przypadku poety, dla którego obiekt uczuć pozostaje najważniejszym punktem odniesienia. To w tym punkcie, jak w soczewce, skupiają się wschody i zachody słońca, rozgwieżdżone w swej srebrzystości niebo i pochmurne zawirowania. Grzesik jest właśnie takim poetą, który próbuje z tych szczegółów, fragmentów myśli, refleksji czy bliskich sobie pejzaży zbudować mozaikę uczuć.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
