Tytuł tomiku Konrada Krakowiaka: Już czas wprowadza od razu w klimat pytania: na co? Podmiot liryczny wierszy – wrażliwy na znaki czasu – zdaje się rozpoznawać nadchodzący koniec świata, w każdym razie koniec świata dotychczasowego, oswojonego, naiwnie postrzeganego jako bezpieczny. „Już czas” to. . .
