Libra Pestki - Mirosław Welz

Dziesiąty już tomik poetycki popularnego twórcy. Po raz pierwszy tak dużą przestrzeń wypełniły w jego twórczości nasi bracia mniejsi. Zwierzęta duże i małe, ich ,,nieludzka", a jakże ludzka obecność. Welz jest -- moim zdaniem -- ,,poetą treści". On przede wszystkim wyłapuje egzystencjalne i ontologiczne ciężary i paradoksy naszego istnienia.

Jakby chciał w najprostszych słowach ucapić trud życia, czyli wszystkie te uwikłania, które nie zapewniają nam słodkiego eudajmonizmu. Mirosław Welz potrafi w sposób niezwykle prostolinijny mówić o sprawach ważnych, czasami bolesnych. W jednym z wierszy pada np. takie oczekiwanie: . . . mieć duszę / Taką jak człowiek / lecz bardziej ludzką.

Te trzy wersy to przecież wyzwanie dla długiego eseju -- i metafizycznego, i etycznego. Welz dzięki swojej ,,prostolinijności" osiąga zamierzony cel poprzez ascezę skojarzeń. . . . Mirosław Welz żyje refleksyjnie i opowiada te wszystkie sprawy w pięknie niewydumany i nieprzegadany sposób.