Zraniliśmy Ziemię i zepsuliśmy człowieczeństwo. Ten poemat-reportaż o ludzkiej pysze i zemście natury pulsuje gniewem, który oczyszcza. (Magdalena Grochowska) Metelska łączy w tym poemacie swoje dwie literackie pasje, reportaż z poezją. Zabiera nas w podróż po współczesnym świecie, zmusza do wejścia w zaułki, o których chcemy zapomnieć. Zadaje pytania, docieka, unika prostych rozwiązań. Politycy ,, jadą autostradą słońca po krótkie lejce". Sarny spacerują po bulwarach. Śmierć płonącego bielika jest ,,raną w sercu Wszechświata". Kobiety krzyczą ,,w imię matki córki siostry". Agnieszka Metelska - poetka, reporterka, adwokatka . Mimo wszelkich zwrotów w życiu, wierna poezji. Już w czasie studiów, związana z grupą poetycką ,,Stajnia" recytowała swoje pierwsze liryki. Autorka tomików ,,Pamięć" i ,,Ślad". Wydała m.in. zbiory wywiadów ,,Szukanie puenty życia", ,,Gdzie diabeł nie może" (z Ewą Nowakowską), reportaże ,,Pokuta po polsku" ; jeden z nich ,,Tragarze codzienności" znalazł się w ,,Antologii polskiego reportażu XX wieku" pod redakcją Mariusza Szczygła. Jest też autorką biografii ,,Złota. Legenda Haliny Konopackiej" oraz eseju o procesach politycznych opublikowanego w tomie ,,Adwokatura warszawska w latach nadziei i przełomu".
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
