Prowokacyjność artystyczna - bez trąb i bębnów - jest widoczna w całym pisarstwie Grzegorza Wróblewskiego. Odkrywa ON możliwość destabilizacji form sztuki słowa i z możliwości tej swobodnie korzysta, pozwalając sobie na płynność i przemienność - w jednym i tym samym utworze -. . .
