Pierwszy w Polsce wybor najwazniejszego poety jezyka slowackiego drugiej polowy XX wieku. Poezja rozszczepienia, odstepstwa od jezykowej normy, bolu i niesmaku, tworzona przez outsidera nieprzystosowanego do egzystencji w opresyjnym systemie spolecznym. Liryka Jána Ondruša bywa szokujaca dla czytelnika, niewygodna dla historyka literatury, problematyczna dla teoretyka poezji, wymagajaca dla tlumacza na obce jezyki. Nie poddaje sie latwo zaszufladkowaniu ani kulturalnej utylizacji. Stawia opor i wlasnie dzieki temu potrafi niepokoic, fascynowac, jatrzyc oraz ujawniac prawde, ktora trudno zaakceptowac, a ktora jest nieuchronna i niepodwazalna.
