Seria: Biblioteka Dawnej Literatury Popularnej i Okolicznościowej, tom XXXVIIIJan Smolik (ok. 1560 - po 1598), syn dworzanina królewskiego i działacza ewangelickiego Kaspra, a młodszy brat znanego kawalarza Piotra. Ubogi poeta klientalnymi zależnościami związany był ze starostą warszawskim Jerzym Niemstą. Jego twórczość dowodzi, iż obracał się w środowisku dworu królewskiego. Około 1580 r. odbył podróż do Włoch, w czasie której opanował język na tyle, by próbować przekładu tragedii Dalida Luigiego Grota. Smolik należy do najciekawszych poetów tworzących w ostatnich dziesięcioleciach XVI w. Choć pisał pod przemożnym wpływem Jana Kochanowskiego, dzięki lekturom nowołacińskich autorów dorobił się własnej maniery stylistycznej. Jego poezja - niewydana drukiem, zachowana wyłącznie w obiegu rękopiśmiennym - ma charakter dworski, a dominuje w niej tematyka erotyczna. Oprócz zgrabnych epigramatów, miłosnych pieśni i wierszy okolicznościowych Smolik jest również autorem ciekawych przekładów ód Horacego oraz pierwszego ułożonego w języku polskim cyklu bukolicznego. Najwybitniejsze dzieła, składające się na dzisiejszy kanon staropolskiego piśmiennictwa, z natury wyrastają ponad literacką przeciętność swoich czasów. O epoce, jej mentalności i gustach znacznie więcej mówią jednak utwory nie największe, a najbardziej typowe. ,,Biblioteka Dawnej Literatury Popularnej i Okolicznościowej", udostępniając najciekawsze utwory mniej eksponowanych dziś nurtów, przybliża dzieła reprezentatywne, a przez to nie mniej ważne od arcydzieł. Tomiki serii przygotowane są zgodnie z wymogami stawianymi edycjom krytycznym. Prezentowane teksty opatrzono objaśnieniami oraz wstępem, wprowadzającym w istotną dla utworu problematykę historycznoliteracką.
