Jak napisał Andrzej Kosmowski: " na tych wierszach odcisnął się pandemiczny czas, w jakim były tworzone. Czas samotności, tęsknoty za interakcją z drugim człowiekiem, za rozmową i za, zdawałoby się, banalnym dotykiem jego dłoni. To także czas wspomnień i marzeń. Te wiersze.
. .
