Słowo wstępne Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy. Te słowa rodzą się w moim sercu po zakończeniu lektury książki Państwa Małgorzaty i Wojciecha Nowickich. Pierwsze spotkanie z książką pozostawiło we mnie niezwykle mocny ślad. Oto pisze ktoś prostym i zwyczajnym (tj. codziennym) językiem o Bożym działaniu w życiu ludzi. I to ludzi, których mam przywilej znać.
Wielu z nich jest moimi parafianami. Mogę więc czytać o tym, co dobry Bóg czyni w mojej wspólnocie za oknami mojego (tj. Bożego) Probostwa. Pierwsza lektura otworzyła moje oczy i serce na świadectwa osób, które doświadczyły obecności żywego Boga w tak nieświętej dziedzinie (oczywiście według powszechnych opinii). Z lekturą każdego świadectwa rosła w moim sercu wdzięczność dla Boga, który w tak różnych okolicznościach okazał swoją moc. Z kart książki wyłania się obraz Boga, który towarzyszy człowiekowi w jego codziennych życiowych wzlotach i upadkach, Boga, który nie daje się zamknąć tylko w Kościele i z którym można się oficjalnie spotkać raz w tygodniu na nabożeństwie.
Niewątpliwie dla ludzi, którzy przeszli przez opisywane w książce procesy, jest On Bogiem żywym i działającym cuda. Jakże prawdziwym w życiu świadków okazywały się słowa Króla Dawida: ,,Do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy" (Psalm 24,1).
