Upadek żelaznej kurtyny na początku lat 90. XX wieku pozwalał żywić nadzieję, że społeczność międzynarodowa uwolniła się od groźby wybuchu poważnego konfliktu zbrojnego. Niestety, aktualnie trwająca rekonfiguracja ładu międzynarodowego, odradzanie się narodowych nacjonalizmów oraz rywalizacja gospodarcza mocarstw sprawiła, że we współczesnym świecie ponownie zapanował stan bezwładu i niepokoju. Tym samym nie możemy wykluczyć, że staniemy się czynnymi lub biernymi uczestnikami zbrojnych zmagań.
Prawo, które reguluje postępowanie uczestników konfliktów zbrojnych, należy do najstarszych działów prawa międzynarodowego i określane jest jako międzynarodowe prawo humanitarne konfliktów zbrojnych. Zawiera ono normy zmierzające do ochrony w czasie konfliktu zbrojnego osób, które w ogóle nie uczestniczą w walce albo przestały w niej uczestniczyć, ochrony obiektów, a także do ograniczenia stosowanych metod i środków prowadzenia działań zbrojnych.
Należy zaznaczyć, że większość aktów prawnych regulujących te kwestie zostało przyjętych kilkadziesiąt lat temu. Od tego czasu zmieniła się specyfika prowadzenia konfliktów zbrojnych i to zarówno w zakresie podmiotowym, jak i przedmiotowym. Obok żołnierzy regularnych sił zbrojnych występują kontraktorzy prywatnych firm wojskowych, najemnicy, członkowie różnego rodzaju formacji paramilitarnych i sił samoobrony. Natomiast środki walki zostały uzupełnione przez najnowsze rozwiązania
technologiczne.
W monografii zaproponowano zastosowanie odpowiednich zapisów międzynarodowego prawa humanitarnego konfliktów zbrojnych do sytuacji, z jakimi możemy mieć do czynienia w czasie konfliktów zbrojnych o międzynarodowej lub wewnętrznej proweniencji.
