Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Dekodyfikacja prawa prywatnego w europejskiej tradycji prawnej Franciszek Longchamps de Berier

,,Monografia stanowi ważny głos w międzynarodowej dyskusji nad zjawiskiem dekodyfikacji prawa prywatnego, tym cenniejszy, że zaprezentowany z perspektywy historycznoprawnej. Bez wątpienia publikacja wzbudzi zainteresowanie przedstawicieli polskiej nauki prawa cywilnego, którzy - jak się wydaje - nie porzucili idei prawa skodyfikowanego, chociaż inaczej może definiują charakter samego kodeksu. Uważam tę książkę za dzieło wartościowe, stanowiące wkład w poznanie zachodnioeuropejskiej kultury prawnej ostatnich dwustu lat". Z recenzji prof. Andrzeja Dziadzio Słowo dekodyfikacja pojawiło się stosunkowo niedawno, dlatego sekwencja kodyfikacja-rekodyfikacja-dekodyfikacja robi wrażenie przedstawienia historycznej kolejności powstawania poszczególnych pojęć. Trzy słowa brzmią podobnie, lecz natura zjawisk nimi opisywanych jest inna. Kodyfikacja i rekodyfikacja stają w jednej linii jako kolejne historyczne etapy budowania kodeksów. Stanowią wyraz realizacji podobnych idei oraz spełniania pokładanych w kodyfikacji nadziei, są manifestacją przenikliwości rozumu, wyrazem ludzkich umiejętności bądź błyskotliwości. Inaczej dzieje się z dekodyfikacją, którą obserwujemy jako zjawisko życia prawnego. To nie aplikacja pomysłu człowieka, który stara się o całościową wizję porządku prawnego lub przynajmniej jakiejś konkretnej dziedziny czy gałęzi prawa, układając ten porządek w to, co po polsku nazwiemy systemem prawa, marząc o spójności, zupełności, niesprzeczności i całościowej systematyce. W epoce dekodyfikacji wraca realizm znany z czasów przedkodyfikacyjnych. Kodeks jest szansą i zadaniem, ostatnim zaś słowem - dekodyfikacja. Dekodyfikacją nazywamy zespół zjawisk i procesów godzących w elementy konstytuujące kodeks jako zwięzły, kompletny i zupełny oraz jednolity zbiór, który ma być jasny i powszechnie zrozumiały, a w związku z tym powinien gwarantować stabilność prawa i czynić przewidywalnymi rozstrzygnięcia nie tylko sędziów, ale też legislatorów. Dla badacza dekodyfikacji w prawie prywatnym najciekawsze są sytuacje, gdy coś albo było w kodeksie, a zostaje z niego wyłączone, albo zostało w nim wcześniej uregulowane, ale doszło do uchwalenia osobnej ustawy, która inaczej traktuje dane zagadnienie. To wszelako dopiero początek rozważań, gdyż pojawiają się nowe obszary poszukiwań, pytania i zjawiska - od globalizacji prawa poczynając. Rekodyfikacja to przenoszenie do kodeksu regulacji, które powstały po jego wydaniu, a pozostały na zewnątrz, nie stanowiąc nowelizacji. Rekodyfikacją jest również inkorporacja ustaw szczególnych dotyczących danej materii należącej do regulowanej kodeksem gałęzi prawa. Rekodyfikacją będzie także odnowienie danej kodyfikacji przez zmiany strukturalne i wysiłki ustawodawcy, które zmierzają do zapewnienia koherencji całej regulacji, a przypominają działania kodyfikacyjne. Jest wreszcie rekodyfikacją przyjęcie zupełnie nowego kodeksu, na przykład cywilnego albo handlowego, czy połączenie obu materii w jednej ustawie. Odnotowawszy zjawisko dekodyfikacji, postanowiliśmy przyjrzeć się w sposób naukowo uporządkowany jego konsekwencjom. Pytamy o kierunki, w jakich potoczyć się mogą dalsze dzieje prawa. Przyjęliśmy, że pomysł i ruch kodyfikacyjny stały się szczególnymi wydarzeniami w historii prawa, gdyż zaowocowały doniosłymi efektami w postaci kodeksów. Jednakże dzieje prawotwórstwa wtedy się nie rozpoczęły ani nie zakończyły się wraz z kryzysem lub rozpadem wielu współczesnych kodyfikacji. Toteż pytanie o sens, znaczenie, a przede wszystkim naturę rekodyfikacji wybrzmiewa w niemal wszystkich rozdziałach tej książki.