Kościół rzymskokatolicki w Łodzi w latach 1945-1956 Milena Przybysz

Rozdział pierwszy omawia dzieje Kościoła w Łodzi do 1945 r. ; szczególnie wiele miejsca Autorka poświęca okresowi okupacji hitlerowskiej. Tematem rozdziału drugiego są struktury organizacyjno-terytorialne i dzaiłalność duszpaszterska łodzkiego Kościoła w okresie powojennym. Najciekawsze są dwa ostatnie rozdziały, przedstawiające represyjną politykę władz komunistycznych wobec Kościoła łódzkiego: relacje łódzkiego duchowieństwa z lokalnymi władzami, struktury, metody działania i efekty pracy lokalnych władz wyznaniowych i Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego, ruch tzw księży patriotów", procesy oraz sprawy prowadzone na duchownych i środowiska katolickie, politykę władz wobec budownictwa sakralnego, ich dążenie do laicyzacji i likwidacji placówek kościelnych.

Autorka szczególowo omawia działalność ówczesnych biskupów, przedstawiając szczegółową sylwetkę bp Michała Klepacza, który po uwięzieniu ks. kard. Stefana Wyszyńskiego został przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski. Pracę uzupełniają aneksy: m. in. życiorysy biskupów, przedruki i reprodukcje dokumentów Wydziału ds. Wyznań, Komitetu Łódzkiego PZPR i władz bezpieczeństwa, oraz nieznane fotografie (m. in. portrety biskupów, czy z powitania bpa Michała Kleppacza w Łodzi), pochodzące ze zbiorów archiwalnych, także proweniencji kościelnej.