Książka stanowi efekt wieloletnich badań nad myślą polityczną szeroko rozumianych środowisk katolickich Drugiej Rzeczypospolitej. Zajmuje się interdyscyplinarną problematyką badawczą, dosyć słabo obecną w dotychczasowych opracowaniach. Analizuje zagadnienia związane z wpływem religii oraz etyki katolickiej na obraz i ocenę niektórych obszarów życia politycznego Polski w okresie międzywojennym, które były formułowane w obrębie prawej strony sceny politycznej. Szczególnie w kontekście znaczenia formacji obywateli, roli katolicyzmu politycznego oraz związanych z nim organizacji politycznych nie tylko w walce o władzę, ale też w procesach socjalizacji politycznej. Powyższa problematyka wpisuje się w toczącą się w XX w.
, także w Polsce, dyskusję na temat znaczenia instytucji (jak Kościół, szkoła, partie polityczne) w procesie budowania społeczeństwa obywatelskiego. Dlatego obserwacje, oceny i wnioski Autora mają też bez wątpienia swój współczesny wymiar.
