Zbiór psalmów stał się uprzywilejowanym tekstem mesjańskiej i liturgicznej modlitwy chrześcijaństwa. XVIII-wieczny komentator, Antoine Calmet, porównał Psałterz do barwnego gobelinu o wyraźnie zarysowanych i wyznaczonych obszarach, które nazwano później gatunkami literackimi. W postaci hymnów, które o nic nie prosząc, wysławiają jedynie Boga z powodu Jego wielkiej chwały, psalmy przeplatają się często z okrzykiem skargi, bólu, rozdarcia wewnętrznego. Aby poznać ten mikrokosmos konieczna jest poważna praca badawcza, gdyż psalmy są nie tylko utworami mistycznymi i teologicznymi, ale często również pieśniami o wysokiej wartości poetyckiej, pełnymi błyskotliwych symboli, żywych i złożonych wyrażeń literackich. Po stuleciach badań egzegetycznych, które wytwarzały wyrafinowane narzędzia analityczne, z coraz większym powodzeniem odkrywamy skarby ukryte w tych pieśniach.
W dziele tym Gianfranco Ravasi chce dokonać bilansu tych badań, ukazać całe światło, jakie zostało rzucone na utwory Psałterza.
