Śląskie samarytanki

Książka opowiada o powstałych na Śląsku w połowie XIX w. żeńskich zgromadzeniach zakonnych popularnie zwanych elżbietankami mariankami i jadwiżankami. Kierując się ideą chrześcijańskiego miłosierdzia członkinie tych wspólnot angażowały się w pielęgnację chorych zwłaszcza ubogich i opuszczonych. Niosły pomoc również innowiercom rannym żołnierzom i ofiarom chorób zakanych. Pod zarządem zgromadzeń wiele śląskich przytułków zostało przekształconych w szpitale.

Stacje ambulatoryjne stały się pierwocinami przychodni zdrowia i stacji pogotowia ratunkowego. Obok placówek małych powstawały obiekty do dziś stanowiące ozdobę miast. Wkład sióstr-pielęgniarek w rozwój opieki zdrowotnej to istotny element rozwoju cywilizacyjnego Śląska. Przełożone wspólnot to ówczesne bizneswoman - kobiety zarządzające kilkusetosobowymi zespołami i prowadzące inwestycje budowlane podejmowane przez najważniejszych ówczesnych dygnitarzy.