W pierwszej połowie IV wieku w Afryce północnej grupa chrześcijan odłączyła się od pozostającego w łączności z Rzymem Kościoła kartagińskiego, zakładając własny kościół dysydencki. Sprzeciwiał się on dopuszczaniu do Kościoła tych, którzy w czasie prześladowań za panowania Domicjana wydali prześladowcom święte księgi i przedmioty liturgiczne, negował ważność chrztu i innych sakramentów, jeśli udzielił ich szafarz w stanie grzechu.
