Kick III

Arca jest osobliwością, punktem, w którym nasze uprzedzenia i wcześniejsza wiedza załamują się, wejściem w nową sferę bytu. Jej transcendentny, transgresyjny dorobek obalił długotrwałe bariery, które kiedyś wydawały się nieprzekraczalne: między artystą a sztuką, między człowiekiem a technologią, między awangardą a popem, a także między wieloma dziedzinami - od muzyki przez sztukę wizualną po modę i nie tylko - w których odcisnęła swoje niezatarte piętno. 'KiCk I' był przełomowym momentem w jej nieustającej ewolucji. Po bezprecedensowej passie twórczej, w trakcie której skomponowała muzykę dla MOMA, wydała 62-minutowy singiel (@@@@@), podbiła świat mody (zarówno jako performerka na pokazie Burberry Jesień/Zima 2020 Riccardo Tisci, jak i modelka) i stworzyła przełomowy performance dla nowojorskiej ekskluzywnej przestrzeni sztuki globalnej The Shed (Mutant: Faith, z mechanicznym bykiem i rurą do striptizu przekształconą w instrument muzyczny), album uchwycił wszystkie liczne oblicza Arca jako artystki.

Zdobywając nominację do Grammy (za Najlepszy Album Dance/Electronic), nominację do Latin Grammy (za Najlepszy Album Muzyki Alternatywnej), nominację do GLAAD Media Award i ponad 57 milionów odtworzeń na całym świecie, 'KiCk I' zapoczątkował nowy etap w karierze Arca, wynosząc ją z ikony eksperymentalnego marginesu do rangi pełnoprawnego zjawiska kulturowego. Lady Gaga zleciła jej remiks utworu "Rain on Me" na album 'Dawn of Chromatica', a Laurie Anderson swojego ponadczasowego hymnu "Big Science" (dołączając do Björk, Kanye Westa, Franka Oceana i FKA twigs). Calvin Klein, Balmain, Loewe i Bottega Veneta obsadzili ją w swoich kampaniach (ci ostatni umieścili jej portret wielkości magazynu bezpośrednio pod trasą lotów do LAX). Na prośbę Huntera Schafera wystąpiła w odcinku 'Euphorii', a sztuczna inteligencja stworzyła 100 remiksów jej singla "Riquiquí". Jej obecność w sieci, która obejmuje prężnie działającą społeczność "mutantów" na Discordzie, eksplodowała w całym internecie, a memy Arca stały się gatunkiem samym w sobie.

To był dopiero początek. 'KiCk I' był wielowymiarowym autoportretem, który zawierał wszystkie z wielu tożsamości Arca jako artystki w kwantowym superpaństwie - szukającej przyjemności klubowiczki i hałaśliwej prowokatorki, popowej piosenkarki/producentki/kompozytorki, istniejących nie tylko obok siebie, ale jednocześnie, tworząc harmonie i dysonanse zarówno dźwiękowe, jak i konceptualne. Teraz kontynuuje tę pracę w ambitnym akcie budowania muzycznego świata, którego większość artystów nie byłaby w stanie sobie wyobrazić, a co dopiero osiągnąć. Albumy: 'KICK II', 'KicK III', ‘kick IIII', nie są sequelami, ale rozszerzeniami, które razem tworzą fraktalny cykl, każdy unikalny i niezależny, z własnymi muzycznymi i emocjonalnymi tematami - i każdy zawiera elementy całości. 'KICK II' zanurza się głęboko w reggaetón i pop, które przenikały 'KiCk I'.

Jest to Arca w jej najbardziej władczym wydaniu, balansująca pomiędzy strukturą i chaosem. . .