Oferty
(3)Pozostałe oferty od najtańszej
Opis i specyfikacja
Wyjątkowy i rozbrajający debiut. BBC Melodie przywołujące echa Erica Satie'go, Debussy'ego, Joanny Newsom i Feist. Album słuchany z należytą uwagą zachwyca bogactwem odkryć. "Independent"
Po wspólnych koncertach z Jonsim (Sigur Ros) Agnes Obel zyskała opinię jednej z najciekawszych młodych artystek na europejskiej scenie. Jej debiutancki krążek Philharmonics nie zawodzi - to cicha eksplozja niezwykłego wokalnego i lirycznego talentu. Piękny kobiecy głos, pianino i liryczne piosenki dla fanów Cocorosie, Tori Amos czy Soap And Skin. Philharmonics przynosi liryczne, niezwykle kruche popowe piosenki zaśpiewane zazwyczaj z towarzyszeniem pianina czy delikatnych dźwięków wiolonczeli, harfy i perkusji. Prosta i surowa fotografia z okładki budzi jednoznaczne skojarzenia - Agnes Obel wygląda tu jak Liv Ulmann w Personie Bergmana. Tak rozumiana skandynawskość to wyznacznik jej wrażliwości - debiut młodej Dunki to płyta głęboka, choć równocześnie subtelnie piękna. Krytycy pisali o niej:"Philharmonics" przez swą subtelną delikatność nasuwa skojarzenia z krążkiem "Under The Pink" Tori Amos. Na albumie Agnes czuć napięcie między tęsknotą za wiejskim spokojem, i w kontraście, znużeniem obrazami miejskiego szaleństwa. Fuzja sielskich wspomnień i niepokoju w tym przypadku owocuje jednak pięknymi, refleksyjnymi, angażującymi piosenkami. Tori Amos nie jest jednak jedynym punktem odniesienia młodej Obel. Agnes chętnie przyznaje się do fascynacji twórczością Roya Orbisona i inspiracji czerpanych z dzieł Hitchcocka, które uczyły ją budowania nastroju i napięcia. Jej piosenki świetnie sprawdziły się zresztą w filmie Submarino Thomasa Vinterberga , wraz z Larsem Von Trierem współtwórcy manifestu Dogma 95. Słuchając Philharmonics trudno nie pomyśleć też o melancholii pianistycznych kompozycji Erika Satie czy Claude'a Debussy'ego. "Pianino i śpiew to dla mnie równorzędne rzeczy - niemal nierozdzielne, bardzo blisko połączone" - mówi Obel. Na płytę Obel trafiła też medytacyjna wersja piosenki Johna Cale'a I Keep A Close Watch zatytuowana tu prosto Close Watch. Na Philharmonics nie brakuje jednak odniesień współczesnych. Beast budzi skojarzenia z dokonaniami Joanny Newsom, nowofolkowe echa słychać także w Just So wybrzmiewającym melodyką Cocorosie. Z kolei Avenue to wspomnienia wirujące w niespiesznym rytmie walca, piękny singlowy Riverside brzmi jak stara folkowa piosenka, której refren powraca w pięknym śnie. Niebezpodstawne są też odniesienia do PJ Harvey i jej White Chalk. Pierwsze słowa Agnes na Philharmonics - "zgadnij, kto dziś umarł" - wprowadzają w podobny "cmentarny", mroczny klimat ewokujący jednak piękne poetyckie doznania. Wszystkie kulturowe asocjacje nie przeszkadzają w docenieniu artystki z Kopenhagi jako osobnego, oryginalnego głosu na światowej scenie. Lista utworów: 1. Falling Catching 2. Riverside 3. Brother Sparrow 4. Just So 5. Beast 6. Louretta 7. Avenue 8. Philharmonics 9. Close Watch 10. Wallflower 11. Over the Hill 12.
Po wspólnych koncertach z Jonsim (Sigur Ros) Agnes Obel zyskała opinię jednej z najciekawszych młodych artystek na europejskiej scenie. Jej debiutancki krążek Philharmonics nie zawodzi - to cicha eksplozja niezwykłego wokalnego i lirycznego talentu. Piękny kobiecy głos, pianino i liryczne piosenki dla fanów Cocorosie, Tori Amos czy Soap And Skin. Philharmonics przynosi liryczne, niezwykle kruche popowe piosenki zaśpiewane zazwyczaj z towarzyszeniem pianina czy delikatnych dźwięków wiolonczeli, harfy i perkusji. Prosta i surowa fotografia z okładki budzi jednoznaczne skojarzenia - Agnes Obel wygląda tu jak Liv Ulmann w Personie Bergmana. Tak rozumiana skandynawskość to wyznacznik jej wrażliwości - debiut młodej Dunki to płyta głęboka, choć równocześnie subtelnie piękna. Krytycy pisali o niej:"Philharmonics" przez swą subtelną delikatność nasuwa skojarzenia z krążkiem "Under The Pink" Tori Amos. Na albumie Agnes czuć napięcie między tęsknotą za wiejskim spokojem, i w kontraście, znużeniem obrazami miejskiego szaleństwa. Fuzja sielskich wspomnień i niepokoju w tym przypadku owocuje jednak pięknymi, refleksyjnymi, angażującymi piosenkami. Tori Amos nie jest jednak jedynym punktem odniesienia młodej Obel. Agnes chętnie przyznaje się do fascynacji twórczością Roya Orbisona i inspiracji czerpanych z dzieł Hitchcocka, które uczyły ją budowania nastroju i napięcia. Jej piosenki świetnie sprawdziły się zresztą w filmie Submarino Thomasa Vinterberga , wraz z Larsem Von Trierem współtwórcy manifestu Dogma 95. Słuchając Philharmonics trudno nie pomyśleć też o melancholii pianistycznych kompozycji Erika Satie czy Claude'a Debussy'ego. "Pianino i śpiew to dla mnie równorzędne rzeczy - niemal nierozdzielne, bardzo blisko połączone" - mówi Obel. Na płytę Obel trafiła też medytacyjna wersja piosenki Johna Cale'a I Keep A Close Watch zatytuowana tu prosto Close Watch. Na Philharmonics nie brakuje jednak odniesień współczesnych. Beast budzi skojarzenia z dokonaniami Joanny Newsom, nowofolkowe echa słychać także w Just So wybrzmiewającym melodyką Cocorosie. Z kolei Avenue to wspomnienia wirujące w niespiesznym rytmie walca, piękny singlowy Riverside brzmi jak stara folkowa piosenka, której refren powraca w pięknym śnie. Niebezpodstawne są też odniesienia do PJ Harvey i jej White Chalk. Pierwsze słowa Agnes na Philharmonics - "zgadnij, kto dziś umarł" - wprowadzają w podobny "cmentarny", mroczny klimat ewokujący jednak piękne poetyckie doznania. Wszystkie kulturowe asocjacje nie przeszkadzają w docenieniu artystki z Kopenhagi jako osobnego, oryginalnego głosu na światowej scenie. Lista utworów: 1. Falling Catching 2. Riverside 3. Brother Sparrow 4. Just So 5. Beast 6. Louretta 7. Avenue 8. Philharmonics 9. Close Watch 10. Wallflower 11. Over the Hill 12.
Produkty polecane dla Ciebie