Strictly Joy

Drugi, tym razem już nie filmowy album duetu Glen Hansard - Marketa Irglova, których wspólny występ w filmie „Once", opatrzony ich muzyką, stał się w 2007 r. sensacją na festiwalu Sundance. Soundtrack do filmu „Once" w krótkim czasie zdobył status złotej płyty, zaś piosenka „Falling Slowly" otrzymała dwie nominacje do nagrody Grammy oraz Oscara w kategorii Best Original Song. Hansard z irlandzkiej grupy The Frames oraz czeska piosenkarka Irglova z dnia na dzień stali się międzynarodowymi gwiazdami. To wszystko - ale przede wszystkim fakt, że wspólny występ w filmie, a później koncerty w sposób oczywisty dawały im wiele już bardzo osobistej radości - sprawiły, że oboje postanowili kontynuować wspólną działalność, naturalnie pod szyldem Swell Season.

Tym razem do swej nowej produkcji podeszli w sposób już stricte profesjonalny. Wprawdzie Hansard figuruje jako producent „Strict Joy", obok jego nazwiska figuruje - jako współproducent - Peter Katis, wcześniej współpracujący m. in. z The National czy Interpol. W studyjnej zaś obsadzie znaleźć można całą plejadę świetnych muzyków: obok przyjaciół Hansarda z Frames, skrzypka Colma Mac Iomaire'a, basisty Joe Doyle'a i gitarzysty Roba Bochnika, znaleźli się m.

in. gitarzysta Javier Mas (Leonard Cohen), pianista Thomas Bartlett (Doveman), perkusista Chad Taylor (Chicago Underground Duo), sekcja dęta z grupy Levona Helma, no i, rzecz jasna, Katis na instrumentach klawiszowych. Mimo tak imponującej obsady, Hansard i Irglova zachowali na „Strict Joy" to, co było siłą ich debiutanckiego soundtracku do filmu „Once", a mianowicie - kameralny, niezwykle intymny nastrój. Ale brzmienie jest już zupełnie inne: dojrzałe, wyrafinowane, śmiało czerpiące z różnych stylów i poetyk muzyki folkowej czy poetyckiej piosenki. Od surowszych aranżacji, jakby rodem z lat 60.

w „The Rain" (klasyczny Bob Dylan z okresu „Bringing It All Back Home") czy „Love That Conquers" (tu już bliżej tria Peter, Paul and Mary), po nowocześnie brzmiące, zgodnie z duchem już naszych czasów ballady w rodzaju „In These Arms" i Back Broke". Przy czym na szczególną uwagę zasługuje jeden z dwóch songów z Irglovą w roli głównej: „I Have Loved You Wrong" o głębokim, dramatycznym odcieniu, w którym narratorka w pruszający sposób przeprasza swego kochanka za uczynione mu zło. W ogóle „Strict Joy" to płyta o miłości, różnych jej odcieniach, chwilach trudnych, ale najczęściej jednak szczęśliwych, pełnych delikatności i czułości. Hansard i Irglova na scenie i w studiu stworzyli niemal doskonałą parę, a ich wspólne dzieło zasługuje na honorowe miejsce na półce wszystkich romantyków, młodych i starszych.

Tracklista: 1. Low Rising 2. Feeling the Pull 3. In These Arms 4. The Rain 5.

Fantasy Man 6. Paper Cup 7. High Horses 8. The Verb 9. I Have Loved You Wrong 10.

Love That Conquers 11. Two Tongues 12. Back Broke