Turbulentne otoczenie systemu pomocy społecznej wywołane m. in. migracjami, skutkami pandemii COVID-19, procesami demograficznymi, terroryzmem czy globalizacją determinuje poszukiwanie narzędzi zwiększających skuteczność działania jednostek. Powodem podjęcia badań w przedmiotowym obszarze były reformy sektora publicznego przeprowadzone w USA i państwach Europy Zachodniej według założeń koncepcji nowego zarządzania publicznego, w wyniku których dokonano transformacji usług publicznych. Zasadnicza część dorobku naukowego niniejszej monografii – koncepcja menedżerskiego zarządzania jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej – jest narzędziem pomocniczym służącym do wywołania refleksji wewnątrzorganizacyjnej, której następstwem winno być zainicjowanie przez władze centralne i samorządowe debaty publicznej dotyczącej korelacji mechanizmów zarządzania jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej z dynamicznie zmieniającym się otoczeniem.
