Książka dowodzi, iż Lech M. Jakób posiadł rzadki dar: w ukazywaniu poczucia nonsensu, ale i rzeczywistości, jest fenomenalnie błyskotliwy, paradoksalny i sarkastyczny. Stanisław Jerzy Lec, gdyby żył, zaprosiłby go do swojej akademii. Leszek Żuliński
