Podwyżka i Schowek Parmentier pochodzą z tomu Teatr I, którego pierwsze wydawnie ukazało się w 1981 roku.
Podwyżkę można odczytywać jako partyturę ludzkich zachowań, rodzących się w zderzeniu z pozornie prostą egzystencjonalną decyzją: pójściem do kierownika, aby za wszelką cenę otrzymać przysługującą po latach pracy podwyżkę. W sztuce nie ma jednak ani pracownika, ani jego szefa, a jedynie sześć funkcji logicznych rozwiachnej psychiki urzędnika, który stara się w labiryntach korytarzy swojej firmy scalić rozproszone myśli.
Schowek Parmentier przypomina poniekąd szalony projekt słynnych kopistów, Bouvarda i Pecucheta, cytujących wszystko, co wpada im w ręce, tworzących dzieło z potrzeby przepisywania swoich ulubionych książek. Perec czyni podobnie, składając sztukę z dziesiątek cytatów sztuk teatralnych i elementów teatralnych konwencji, by stworzyć rozprawę o granicach między fikcją a rzeczywistością, życiem i grą, naśladowaniem rzeczywistości a jej nieustannym kreowaniem.
Na domiar tego najbardziej zdefiniowanym bohaterem dramatu jest ziemniak, który raz jest po prostu obierany, jedzony i gloryfikowany, innym razem prowokuje do postawienia sobie najbardziej egzystencjonalnych pytań: Skąd przychodzimy$471 Kim jesteśmy$472 Dokąd zmierzamy$473
